U bajkovitom ambijentu dvorca Dunđerski kod Starog Bečeja u sredu, 1. juna, održana je promocija romana Vanje Čobanova „Remedy for love“.
Roman je napisan prevashodno sa ciljem da reaktuelizuje ličnost i delo Bogdana Dunđerskog, koji je posedovao jednu od najvećih ergela u nekadašnjoj Ausrougarskoj, u blizini starog Bečeja. Baveći se njegovom biografijom, autor je istraživao i privatni život bečejskog velikoposednika, a sam naziv romana vezan je za legendu o konju Inkvizitoru, najboljem konju u ergeli Dunđerskog. Inkvizitor je, prema toj legendi, umro u ljubavnom zanosu, a pripadao je čuvenoj sorti „Remedy for love“ (lek za ljubav).
Goste je u atmosferu romana i dvorac Dunđerski uveo Tamburaški orgestar AKUD „Sonja Marinković“ iz Novog Sada pod dirigentskom palicom Jovana Travice, a zatim su mladi glumci Akademije umetnosti Univerziteta u Novom Sadu iz klase profesora Predraga Moce Momčilovića izveli dva dijaloga iz romana.
U romanu „Remedy for love“ se prepliću i dve ljubavne priče koje razdvaja gotovo čitav vek. U svom autorskom tekstu, urednica Hilda Urošević je istakla da je istorijska ravan u delu uokvirena savremenom ljubavnom pričom koja se javlja paralelno sa pripovedanjem o velikoj ljubavi Bogdana Dunđerskog prema njegovoj izabranici Mari i njihovoj vanredno harmoničnoj vezi. U obe ljubavne priče postoji ljubavni trougao. Dok u dalekoj prošlosti, gde vladaju patrijarhalni duh i moral, Bogdan, kome se izuzetno svidela Mara, koja je već bila udata, praktično svoju izabranicu otkupuljuje od njenog prvog muža Cvijete, kovača na imanju, i dovodi je u svoju kuću, junakinja savremene ljubavne priče Ana, koja je postala prezasićena svojim bračnim životom, zaljubljuje se u Ognjena koji je, kako će se ispostaviti, ostvarenje njenih snova.
Govoreći o knjizi, pisac i književni kritičar Franja Petrinović je istakao da nam „Remedy for love“ pokazuje da ipak treba verovati u ljubav. „Nema nemogućih stvari u borbi za ljubav Bogdana Dunđerskog i Ognjena. Dunđerski ne bira način da dođe do Mare i to nam pokazuje da nema nedodirljivih stvari, nema nedostižnih ciljeva, samo treba imati smisao i cilj. I ništa nije slučajno.“
Važnu temu u romanu predstavljaju i njegov odnos prema pravoslavnoj crkvi, kao i Bogdanovo prijateljstvo sa čuvenim slikarom Urošem Predićem, od koga je kupovao slike za svoj dom i koji je bio zadužen za nacrt kapele koja se nalazi u okviru imanja.
Govoreći o svom romanu, Vanja Čobanov je istakao da je slučajno došao do Dunđerskog i da je istražujući njegov život otkrivao priču i utkao je u roman.
Na kraju promocije, autor se zahvalio prijateljima koji su ga podstakli na pisanje i pružili podršku, zahvalio se za pomoć Matici srpskoj i istakao da je roman posvetio svojoj deci.