„Utopia Avenue“: Ljubavna pisma muzici

„Veliki rok roman, epsko ljubavno pismo najboljoj muzici koja je ikada postojala i knjiga koju je ta muzika oduvijek čekala“ - ovim riječima poznati engleski pisac i muzički novinar Toni Parsons najbolje je opisao najnoviji roman „Utopia Avenue“ svog sunarodnika i nadasve veoma talentovanog pisca Dejvida Mičela.

Roman prati izmišljeni rok bend Utopia Avenue, formiran u Sohou u Londonu 1967. godine. Okupio ih je njihov kanadski menadžer Levon Frankland kao „psihodeličnu folk-rok“ supergrupu. Naziv svakog poglavlja je naslov pjesme i fokusira se na jednog od članova benda. U romanu se pojavljuju i stvarni muzičari te epohe, od Dejvida Bouvija, Džerija Garsije, Lenarda Koena, Sida Bareta, Džona Lenona, Alena Ginsberga, Fransisa Bejkona, Džoni Mičel, Stiva Vinvuda, K. Muna, Frenka Zape, sve do članova „kluba 27“: Džimija Hendriksa, Dženis Džoplin, Džima Morisona, Brajana Džonsa. Utopia Avenue je vjerovatno najzanimljiviji britanski bend za koji nikada niste čuli. Ponikli iz londonske psihodelične scene 1967, folk pjevačica Elf Holovej, bluz basista Din Mos, gitarski virtuoz Jasper de Zut i džez bubnjar Grif Grifin zajedno su stvorili jedinstven zvuk i tekstove koji su opisivali duh tadašnjeg burnog vremena. Grupa je za dvije godine snimila samo dva albuma, ali njihovo muzičko nasljeđe živi i danas. Najistaknutiji član benda je Holanđanin Jasper de Zut, bivši školarac iz Velike Britanije, i direktni potomak Jakoba de Zuta, koga smo upoznali u Mičelovom romanu „Hiljadu jeseni Jakoba de Zuta“. Jasperovo mentalno stanje je osjetljivo i uznemirujuće, ali je njegov način sviranja gitare virtuozan i često ga zbog toga upoređuju sa Erikom Kleptonom. Kada Jasper doživi nervni slom, fantastični elementi stupaju u priču.

Mičel pripovijeda o kratkom ali blistavom putu benda Utopia Avenue od klubova u Sohou i zapuštenih sala za igranke do obećane zemlje Amerike, upravo kada je Ljeto ljubavi uzmicalo pred nečim mnogo mračnijim. U ovoj višeslojnoj povijesti o snovima, drogama, ljubavi, seksualnosti, ludilu i kajanju, o nesigurnom usponu do zvijezda i faustovskom sporazumu kojim se postiže slava svjedočimo sudaru između mladalačkog idealizma i cinične realnosti dok se šezdesete bliže kraju. Iznad svega, ovaj zanosni roman slavi sposobnost muzike da premosti ambise među ljudima, da opiše svoju epohu i da uzdigne ljudsku dušu.

Autor: Vujica Ognjenović
Izvor: vijesti.me