Milica Janković

Milica Janković je rođena 1889. godine u Požarevcu. Zbog razvoda roditelja ubrzo se sa majkom i sestrama preselila kod ujaka u Veliko Gradište gde je provela najveći deo detinjstva i mladosti. U Velikom Gradištu je završila osnovnu školi i položila malu maturu. U Beogradu je završila slikarsku školu Bete i Riste Vukanovića i studirala ruski jezik kod Radovana Košutića. Radila je kao nastavnica crtanja u Kragujevcu i Beogradu. Usavršavala je slikanje u Minhenu. Prevodila je sa ruskog jezika (najznačajniji prevod: Tolstojeva trilogija romana Detinjstvo, Dečaštvo, Mladost). Pisala je pripovetke i romane. Debitovala je 1909. godine u časopisu Srpski književni glasnik (urednik Jovan Skerlić) pod pseudonimom L. Mihajlović. Sarađivala je sa izdavačkim kućama i časopisima širom Jugoslavije. Pored knijiževnost za odrasle, objavljivala je i književnost za decu. Njena dela su u bila među najčitanijim u prvoj polovini XX veka. Već sa dvadeset godina je osetila prve simptome bolesti (hronični reumatizam) sa kojom je živela do smrti. Najveći deo života provela je po lečilištima i banjama i vezana za krevet gotovo nepokretna. Umrla je 1939. godine u Niškoj banji. Najznačajnija dela: zbirka pripovedaka Ispovesti (1913, drugo izdanje 1922); romani Pre sreće (1918), Kaluđer iz Rusije (1919), Plava gospođa (1924), Mutna i krvava (1932); autobiografski zapisi Među zidovima (1932).