„U romanu Poranio Milorad Dule Nedeljković sa sebi svojstvenom reskošću, humorom i brzinom ispričao je priču koja se proteže u rasponu od čitavih stotinu godina i u vezu dovodi arhaični milje šumadijskog sela Moravci podno Rudnika s početka dvadesetog veka, bezvremenost svih tih voćnjaka i vinograda, buna i ustanaka, brda i dolina, rakije i jagnjetine, i Beograd s početka dvadeset prvog veka, jedan grad raspadnut i lud, provincijalan i kosmopolitski ujedno, ubrzan do izbezumljenja bez smisla.

Protagonisti ovog sumanutog – moglo bi se reći porodičnog – romana su izvesni Milorad i njegov daleki potomak Aleksandar. Ako je prvi gotovo mitski srpski seljak s početka prošlog veka, drugi je savremeni sofisticirani profesor sociologije na Filološkom fakultetu, a ujedno i mangup do jaja, mitska aždaja današnjih dana. Dok Milorad svoju komunikaciju sa svetom obavlja dovikujući se s brda na brdo, Aleksandar to obavlja mejlovima i sms-porukama. Pa opet, uprkos čitavom burnom veku koji se poslagao između njih kao debeo, nepremostiv zid, i askurđel Milorad i njegov potomak Aleksandar muče istovetnu muku: Milorad, nakon jednog krajnje neprijatnog razgovora s popom, premire od straha da je ne daj bože – muželožnik, a Aleksandar s jednakim užasom pomišlja da je ne daj bože – peder, nakon što ga bezuspešno startuje student homoseksualac, a on, odbivši ga, s užasom shvati da mu se „digao na muškarca“. Otkad, prirodno, datira i njegov problem sa erekcijom.

Upravo to preplitanje istovetnih dilema i strahova dvojice junaka u drastično različitim vremenima i okruženjima, obezbeđuje onu uskomešalu srž, sam zamajac urnebesno komičnog romana Poranio Milorad.“

Iz pogovora Vladimira Arsenijevića